Over levenslust
Afgelopen weekend was ik in Eindhoven, quality time met mijn lieve moeder: uitgebreid bijpraten en rondslenteren, in een stad waar innovatie & design groot is. Waar ze weten hoe je na een verwoesting of het vertrek van de economische motor weer groei en vernieuwing kan organiseren. Waar de rauwe omgeving van een oud Philips terrein nu weer bruist van hippe ontwerpers en vernieuwende ideeën om de wereld mooier te maken.
Ik hou daarvan. Van een ingestorte schuur, waar in het mos op de vensterbank prachtige bloemetjes omhoog komen. Van een achterbuurt waar de passie in de muziek door de straten knalt. Daar waar verwaarlozing langzaam omvormt tot glinstering in de ogen van mensen die weer opnieuw geloven dat het beter wordt.
De drive om het politievak continue te blijven verbeteren knalt uit de ruimte als we deze week een sessie begeleiden bij een opsporingsteam. En dwars daar bovenop de snijdende opmerkingen vol onmacht en frustratie over dat er te weinig focus en ontwikkelruimte is voor de dingen waar ze zich eigenlijk op zouden moeten richten.
In de natuur zijn er seizoenen, een organische loep van verval naar nieuwe bloei and so on. Maar wat als dat ritme is verstoord en onbereikbaar lijkt? Wat als onmacht je vastzet? Wat kunnen de Eindhovens stedenbouwers en jonge designers de politie leren over stuur zetten op groei en ontwikkeling? Wat kan ik doen om het werkgeluk en de drive voor het opsporingsvak weer ‘aan’ te krijgen?
In de opleiding die ik momenteel volg, maak ik kennis met Eros en Thanatos, en hoe die effect hebben op mensen en organisaties. Thanatos is de naam voor de kracht in ons bestaan, die alles wat uitgeleefd, verdord of gestokt is, opruimt en reinigt. Eros is onze levensdrift, een drijvende kracht voor groei, de liefde, vliegen en ontwikkelen. Als je dit zo hoort, lijkt het simpel; een beetje meer Eros bij de politie erin en dan ontwikkelt het vak zich vanzelf.
Echter is de werkelijkheid taaier. En ook zo in de dynamiek van Eros en Thanatos: daar bevindt zich het Instinctief geweten, dat in alle haarvaten van de mens en organisaties verweven zit. Het werkt als een zintuig dat ons vertelt hoe we moeten doen om erbij te horen, en te blijven horen. En als dit ‘bij het familiesysteem horen’ in gevaar komt, zetten we onbewust alles op alles in om dit te behouden. Vele rapporten van de politie beschrijven deze kracht.
Toen ik 8 was, kreeg mijn moeder borstkanker. Nu ik zelf moeder ben van een 8-jarig meisje, zie ik dat het niet anders kon, dan dat ik de dynamiek van leven en dood heb meegekregen in die tijd. Inmiddels weet ik dat ik steeds weer het volle leven in moet stappen, ook al ben ik bang. Mijn taak -wanneer ik werk op identiteitsniveau met mensen en organisaties- gaat oa over moedig zijn, bang zijn en toch in actie komen. Dat is denk ik wat me ook zo aantrekt bij de politie.
De politie is een organisatie die het als geen ander kent, om in de dynamiek van leven en dood te bewegen. Het is hun taak om naar voren te stappen als het er echt op aankomt. En ik denk dat het mijn taak is om de politie te helpen moedig te zijn en afscheid te nemen van wat ooit was. Dat het onomkeerbaar is dat je afscheid neemt van mensen die niet op de juiste plek zitten. Dat je stuurt en bundelt op dat wat prioriteit heeft, dat je tijd en ruimte maakt voor reflectie, verwerken en ontwikkelen. En dat je steeds opnieuw kijkt naar wat deze tijdsgeest vraagt van de opsporing.
Thanatos helpt ons door transformaties heen te komen, en roept Eros om de volgende periode in te gaan. Want als je inzicht krijgt in deze dynamiek, leer je opnieuw te kijken naar wat je te doen staat. Kijk met andere ogen naar je geschiedenis, dan kan je ervaren dat een platgebombardeerde stad, een zieke moeder of verwaarlozing in een organisatie, de kiem bevat voor een nieuwe periode van bloei.